Επιμέλεια σελίδας: Πέτρος Αϊβαλής, Φωτορεπόρτερ - τηλ. επικ.: 210 8656731 & ηλεκτρονική αλληλογραφία: petrosaivalis@gmail.com *
Συνήγορος του Παιδιού: 40% των παιδιών απειλούνται από τη φτώχεια εν έτει 2016


"Σκέφτομαι πως αυτά τα τρία συστατικά πρέπει νά 'χει η ζωή: το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό. Το μεγάλο είναι να βρίσκεσαι μέσα στην πάλη για μια καλύτερη ζωή. Όποιος δεν το κάνει αυτό, σέρνεται πίσω απ' τη ζωή. Το ωραίο είναι κάθε τι που στολίζει τη ζωή. Η μουσική, τα λουλούδια, η ποίηση. Το συγκλονιστικό είναι η αγάπη. Νίκος Μπελογιάννης

Μετάφραση {Translate]

ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΘΕΜΑΤΑ

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2016

ΧΑΛΑΝΔΡΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΤΑΚΤΙΚΩΝ ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΩΝ ΔΕΚΑΕΤΙΑ '30


ΧΑΛΑΝΔΡΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΤΑΚΤΙΚΩΝ ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΩΝ 
ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΔΕΚΑΕΤΙΑ '30


Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΑ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΌ ΠΑΛΙΆ ΕΦΗΜΕΡΊΔΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΙΑΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ.

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2016

Α Boxer, a Singer, an Actor and a Dancer

«A Boxer, a  Singer, an Actor and a Dancer”
(Ένας πυγμάχος, μια υψίφωνος, ένας ηθοποιός και μία χορεύτρια).



Η εμμονική freejazz  οπτικοακουστική περφόρμανς, του ομώνυμου θεατρικού πρωτότυπου έργου του Παντελεάκη Γιώργου σε σκηνοθεσία του ιδίου συνεχίζει την επιτυχημένη της πορεία στο θέατρο «Χώρος Τέχνης 14η Μέρα», μετά την πρώτη παρουσίαση της στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης το περασμένο καλοκαίρι.
Ένας πυγμάχος, μια Υψίφωνος, ένας ηθοποιός και μια χορεύτρια του κλασικού μπαλέτου, ερμηνεύοντας ένα  Freejazz δοκίμιο γύρω απο την εσωστρεφή φύση και τον μοναχικό δρόμο ενός Πυγμάχου.
Ελεγεία πάνω στη Πυγμαχία και το Αμερικάνικο όνειρο της «Jazz age» εποχής κατα τον εικοστό αιώνα. Μια επινοημένη συναντηση τεσσάρων μορφών τέχνης με καμβά το στερεοσκοπικό ήχο απο τύμπανα. Θέαμα-ακρόαμα σε ένα φυγοκεντρικό, εμμονικο jazz σόλο για Τύμπανα!
Μια avant guard παράσταση με μοναδικότητες, οι οποίες διαδέχονται ή μια την άλλη και συνευρίσκονται δραματουργικά, όπως αυτό προκύπτει κατα την διάρκεια ενός πραγματικού Πυγμαχικού αγώνα επι σκηνής.   
Μια παράσταση φεστιβαλικού παγκόσμιου χαρακτήρα η οποία δεν μιμείται, ούτε αναπαραγάγει, αλλά δημιουργεί την δική της πραγματικότητα σε ένα ρεσιτάλ νουάρ αισθητικής, γύρω απο ένα πραγματικό πυγμαχικό αγώνα.


Παίζεται στην Αγγλική με ελληνικούς υπέρτιτλους.

Κείμενο/Σκηνοθεσία Γιώργος Παντελεάκης
Συνεργούν οι:  
Νίκος Παπαβρανούσης                              Τύμπανα
Μάïρα Μηλολιδάκη                                     Υψίφωνος
Εβίτα Πιταρά                                              Χορός
Γιώργος Παντελεάκης                                Ηθοποιός
Αποστόλης Μακρής                                   Πυγμάχος
Βασίλης Παραδεισάς                                 Πυγμάχος
Μια παραγωγή της Independent Greek Cinema Productions

Δεκέμβριος (17,18) (23, 24, 25) (27, 28, 29, 30)
Ιανουάριος (3, 4, 5, 6) 
ΩΡΑ 21:00MM
Θέατρο: Χώρος Τέχνης 14η Μέρα
Καλλιρόης 10, Αθήνα, 11743
(στάση μετρό Ακρόπολη, στάση τραμ Βουλιαγμένη)
Τιμές Εισιτηρίων:10 ευρώ γενική είσοδος 8 ευρώ Ειδική Τιμή**
Η ειδική τιμή περιλαμβάνει τις εξής κατηγορίες:
Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας ΟΑΕΔ/ ΑμΕΑ/Ατέλειες Ηθοποιών και Σκηνοθετών/ Μαθητικό/Φοιτητικό. Η επίδειξη της αντίστοιχης για κάθε περίπτωση ταυτότητας είναι απαραίτητη.
Εισητήρια/Κρατήσεις: Τηλ: +302109210077, +30 6932195393
Email: panteleakis@live.com


Είπαν:
"Μαρία Μαρκουλή/It's my blender
«Τι συμβαίνει εκεί που  το μποξ συναντά τη τζαζ, τον χορό, το τραγούδι, την Ιστορία. Μια εξαιρετική, παλλόμενη παράσταση. Στο ρινγκ με beat. Έναν ρυθμό που αλλάζει και ‘ζωγραφίζει’ τις ιστορίες του και δεν σταματάει από την αρχή ως το τέλος.
.......Είναι σαν να βλέπεις ταινία (ταινίες) τη μία μέσα στην άλλη. Με κοινό τόπο το ρινγκ. Στο κέντρο και περιφερειακά. Η ανθρωπότητα-τα όνειρά της, οι μαύρες μέρες της, συγχρονισμένα μέσα στο έργο με τον παλμό της καρδιάς του μποξέρ. Δεν είναι μόνο το Αμερικάνικο όνειρο-με τα χτυπήματα και τα νοκ-άουτ  του όταν ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ έπεφτε νεκρός από τις σφαίρες και η Μέριλιν δεν ξυπνούσε από εκείνον τον ύπνο-είναι η άγρια περιπλάνηση όλων μας σε ένα παιχνίδι με ριψοκίνδυνες ισορροπίες. Life itself. Καμπανάκι λοιπόν. Για μια ξεχωριστή παράσταση, την νύχτα που η Αθήνα έκαιγε από τη ζέστη, ανοίγοντας το παραλιακό μέτωπο με κλειστούς δρόμους σε μια από τις πιο γεμάτες καλοκαιρινές βραδιές. Μποξ, ladies and gentlemen. Και ελπίζω να δούμε την παράσταση ξανά» .

Δρ. Χρυσόστομος Παπασπύρου/Θεατής

«Αυτό που βίωσα χθες ήταν κάτι εντελώς πρωτόγνωρο για μένα. Ένας συνδυασμός από διάφορα είδη τέχνης μαζί με μία πολύ εύστοχη αφήγηση από σένα, μία πολυσχιδής καλλιτεχνική σύνθεση. Κινηματογράφος, θέατρο, χορός, μουσική, λογοτεχνική απαγγελία, όλα έδεσαν αρμονικά μεταξύ τους σε ένα πολύ ενδιαφέρον και πρωτότυπο σύνολο που διατηρούσε αμείωτο το ενδιαφέρον μου. Τα θερμά μου συγχαρητήρια!
.....Η πυγμαχία ως έκφραση μίας απεγνωσμένης επιθυμίας να γνωρίσουμε επί τέλους τον εαυτό μας και να τόν ανεβάσουμε σε επίπεδο ενσυνείδητης γνώσης. Να ξεφύγουμε από την αποτελμάτωση της απάθειας, να νοιώσουμε ότι υπάρχουμε.»



Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2016

...πάμε στο Θέατρο...online...: Στο Θέατρο Λαμπέτη η κωμωδία των Παπαθανασίου & Ρέππα "Βάφ'τα μαύρα"

...πάμε στο Θέατρο...online...: Στο Θέατρο Λαμπέτη η κωμωδία των Παπαθανασίου & Ρέ...:  

ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ 

Οι Παπαθανασίου και Ρέππας, φέτος ετοίμασαν μία καινούργια κωμωδία με τίτλο  "Βάφ'τα μαύρα"
 Κωμωδία  των Βασίλη Μυριανθόπουλου, Βαγγέλη Χατζηνικολάου  Διάρκεια παράστασης: 120 '  Σκηνοθ.: Β. Μυριανθόπουλου


δείτε την συνέχεια στο: https://pame-sto-theatro.blogspot.gr/

...πάμε στο Θέατρο...online...: "Μόλις χώρισα" κωμωδία, στο Θέατρο ΚΙΒΩΤΟΣ

...πάμε στο Θέατρο...online...: "Μόλις χώρισα" κωμωδία, στο Θέατρο ΚΙΒΩΤΟΣ: ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ Κωμωδία  των Βασίλη Μυριανθόπουλου, Βαγγέλη Χατζηνικολάου  Διάρκεια παράστασης: 120 '  Σκηνοθ.: Β. Μυριανθό...

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2016

Λουλούδια στο μνημείο του Πολυτεχνείου αφήνουν από το πρωί οικογένειες, ηλικιωμένοι, νέοι άνθρωποι

(1973 - 2016) - ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ


Πλήθος κόσμου αλλά και εκπρόσωποι φορέων συρρέουν από το πρωί στον ιστορικό χώρο του Πολυτεχνείου για να αποτίσουν τον δικό τους φόρο τιμής στην εξέγερση των φοιτητών κατά της δικτατορίας σαν σήμερα πριν από 43 χρόνια.
Οικογένειες με τα παιδιά τους, ηλικιωμένοι με τις δικές τους μνήμες, νέοι άνθρωποι έδωσαν το «παρών» αφήνοντας γαρύφαλλα στο μνημείο του Πολυτεχνείου και στην πύλη που είχε ρίξει το τανκ τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου του 1973.
«Ήρθα εδώ στα, 92 μου χρόνια, για να τιμήσω αυτούς τους ήρωες» λέει ο Ανδρέας Κάππας κρατώντας ένα γαρύφαλλο αλλά και ένα φυλλάδιο στο οποίο εικονίζεται μια ομάδα ανταρτών με τον Αρη Βελουχιώτη. «Αυτός είμαι εγώ» προσθέτει δείχνοντας με το δάχτυλο ένα από τα πρόσωπα της ασπρόμαυρης φωτογραφίας. «Ο Καπετάν Διάκος». Στην τσέπη της καπαρντίνας του έχει μια έκδοση της ποιητικής του συλλογής. Την ανοίγει στη σελίδα με το ποίημα «Πολυτεχνείο».

_____________

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2016

Από την αγαπημένη μας τραγουδίστρια Σοφία Βέμπο -Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του





Στίχοι: Γιώργος Θίσβιος
Μουσική: Θεόφραστος Σακελλαρίδης Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του
και τη σκούφια την ψηλή του,
μ' όλα τα φτερά,
και μια νύχτα με φεγγάρι
την Ελλάδα πάει να πάρει,
βρε, το φουκαρά!

Ωωωωωωωωωωωωωχ.

Τον τσολιά μας τον λεβέντη
βρίσκει στα βουνά
και ταράζει τον αφέντη
τον μακαρονά.

Αχ, Τσιάνο, θα τρελαθώ Τσιάνο,
με τους τσολιάδες ποιος μου είπε να τα βάνω.

Αααααααααααααχ.

Ξεκινάει την άλλη μέρα,
μα και πάλι ακούει "Αέρα"
από τον τσολιά,
δρόμο παίρνει και δρομάκι
και πηδάει το ποταμάκι,
ξέρει τη δουλειά.

Ωωωωωωωωωωωωωχ.

Τρώει τις σφαίρες σαν χαλάζι από τον τσολιά,
κι όλο στρατηγούς αλλάζει για να βρει δουλειά.

Αχ, Τσιάνο, θα τρελαθώ Τσιάνο,
και στείλε γρήγορα τα μαύρα μου να βάνω.

Αααααααααααααχ.

Στέλνει ο νέος Ναπολέων
μεραρχίες πειναλέων
στο βουνό ψηλά,
για να βρουν τον διάβολό τους
κι ο στρατός μας αιχμαλώτους
τσούρμο κουβαλά.

Ωωωωωωωωωωωωωχ.

Και οι Κένταυροι οι καημένοι,
βρε τι τρομερό,
νηστικοί, ξελιγωμένοι
πέφτουν στο νερό.

Αχ! Γκράτσι, να μη σε δω Γκράτσι,
γιατί σε κάρβουνα αναμμένα έχω κάτσει.

Αααααααααααααχ.

Τρέχουν σαν τρελοί στους βράχους
κι από μας και τους συμμάχους
τρώνε τη κλωτσιά,
και χωρίς πολλές κουβέντες
μπήκαν Έλληνες λεβέντες
μεσ' τη Κορυτσά.

Ωωωωωωωωωωωωωχ.

Μέσα στ' Αργυρόκαστρο εμπήκε το χακί
και σημαία κυματίζει τώρα Ελληνική,
Αχ! Τσιάνο, θα σκοτωθώ Τσιάνο,
γιατί σε λίγο και τα Τίρανα τα χάνω.

Και 'πάθαν οι καημένοι
μεγάλη συμφορά,
κι η Ρώμη περιμένει
κι εκείνη τη σειρά.

Αααααααααααααχ.

Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016

Σέργιος Γκάκας: «Νύχτες αλληλεγγύης» στο Χαλάνδρι

  ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ   

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ (*)

Άλλη μια θερινή περίοδος με πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα στο θέατρο Ρεματιάς στο Χαλάνδρι. Μιλάμε με τον Σέργιο Γκάκα, αντιδήμαρχο Πολιτισμού – Αθλητισμού Δήμου Χαλανδρίου
Σε τι διαφέρει το Φεστιβάλ της Ρεματιάς από ανάλογες διοργανώσεις σε διάφορους δήμους της πρωτεύουσας;
Δεν έχω πλήρη εικόνα για όλα τα φεστιβάλ των δήμων. Η εντύπωσή μου είναι ότι αν υπάρχουν διαφορές – και δεν εννοώ διαφορές που αφορούν στις καλλιτεχνικές επιλογές καθ’ εαυτές – βρίσκονται στην πρόθεση του Δήμου Χαλανδρίου να στηρίξει επαγγελματικά καλλιτεχνικά σχήματα που δύσκολα βρίσκουν θέση σε παρόμοιες διοργανώσεις, εξαιτίας του ότι η δουλειά τους δεν είναι προβεβλημένη.
Σημαντικό είναι επίσης ότι το 90% των εκδηλώσεων του φεστιβάλ είναι με ελεύθερη είσοδο ενώ δίνεται η δυνατότητα στο κοινό να προσφέρει στις κοινωνικές δομές της πόλης.

Γιατί «Νύχτες Αλληλεγγύης»; 
Σε συνθήκες κρίσης γίνεται ακόμη πιο αναγκαία η απόλαυση της τέχνης και η στήριξη έργων τα οποία, είτε με τη μορφή και το περιεχόμενό τους είτε με τον τρόπο παραγωγής τους, δημιουργούν προϋποθέσεις συμμετοχής των πολιτών, συνάντησής τους και προώθησης του πνεύματος της αντίστασης και της αλληλεγγύης. Η οργάνωση «γιορτών» μέσα στην πόλη, εκτός των άλλων, βοηθά στην αντιμετώπιση της απογοήτευσης και της παραίτησης. Για αυτό κι εμείς επιλέξαμε φέτος αφ’ ενός να δώσουμε τη δυνατότητα σε όλους να παρακολουθήσουν τις εκδηλώσεις χωρίς αντίτιμο, αφ’ ετέρου να βρούμε έναν τρόπο να συγκεντρώσουμε είδη πρώτης ανάγκης για το Κοινωνικό Παντοπωλείο του Δήμου, το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης Χαλανδρίου και τις δομές αλληλεγγύης στους πρόσφυγες. Και ήταν για μας ανέλπιστη η ανταπόκριση σε αυτό το κάλεσμα που έδειξε ο κόσμος στην πράξη. Μέχρι στιγμής η πληρότητα του θεάτρου ξεπερνά το 90% ενώ σε πολλές περιπτώσεις άνθρωποι παρακολούθησαν τις εκδηλώσεις ακόμη και όρθιοι. Ανάλογη είναι και η προσφορά σε είδη πρώτης ανάγκης.

Θα μπορούσατε να πείτε ότι οι Νύχτες Αλληλεγγύης προώθησαν κάτι καινούριο σε καλλιτεχνικό ή κοινωνικό επίπεδο;
Ξεκινήσαμε μια προσπάθεια να γίνει όσο το δυνατόν πιο προσβάσιμος ένας χώρος με δυσκολίες, όπως είναι το θέατρο της Ρεματιάς. Ενημερώσαμε το κοινό ότι υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης με αυτοκίνητο για τα άτομα με κινητική αναπηρία με αποτέλεσμα να επισκέπτονται για πρώτη χρονιά καθημερινά τη Ρεματιά άνθρωποι που κινούνται με αμαξίδια. Προς την ίδια κατεύθυνση συνεργαστήκαμε με την Κίνηση Καλλιτεχνών με Αναπηρία και φιλοξενήσαμε την παράστασηΠέρσες από την ομάδα ΘΕ.ΑΜ.Α. (Θέατρο Ατόμων με Αναπηρία) με συνθήκες καθολικής προσβασιμότητας καθώς η παράσταση είχε διερμηνεία στη νοηματική γλώσσα και ακουστική περιγραφή για ανθρώπους με προβλήματα όρασης. Στόχος μας είναι να διευρύνουμε συν τω χρόνω αυτή τη δυνατότητα. Μας ενδιαφέρει τα επόμενα χρόνια η Ρεματιά να είναι «ανοιχτή» για όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες.
Όσον αφορά το καλλιτεχνικό μέρος της διοργάνωσης φιλοξενήσαμε ένα ευρύτατο φάσμα τεχνών, σχημάτων, καλλιτεχνών, φιλοξενήσαμε εκδηλώσεις των πολιτιστικών συλλόγων της πόλης, ενισχύσαμε το δημιουργικό έργο της Φιλαρμονικής του Δήμου (συναυλίες – αφιερώματα στο Νίνο Ρότα και τον Ένιο Μορικόνε, στον Άστορ Πιατσόλα, στα τραγούδια της προσφυγιάς) και δώσαμε βήμα σε σχήματα νέων καλλιτεχνών (αυτοδιαχειριζόμενους θιάσους, καλλιτέχνες που στέκονται στο πλευρό των προσφύγων και άλλων ευπαθών κοινωνικών ομάδων και λειτουργούν με τρόπο που αντιστέκεται στην εμπορευματοποίηση της τέχνης). Ο Δήμος τετραπλασίασε τον προϋπολογισμό του για τον Πολιτισμό και όλοι οι καλλιτέχνες που συμμετείχαν στο φεστιβάλ χωρίς εισιτήριο αμείφθηκαν.

Ποιες είναι οι προτάσεις του Φεστιβάλ Ρεματιάς 2016 για το Σεπτέμβριο;
Δεν θα ήθελα να ξεχωρίσω κάτι. Αν και μένουν λίγες ακόμη μέρες μέχρι την ολοκλήρωση του φεστιβάλ, οι εκδηλώσεις είναι πολλές και θεωρώ ότι καλύπτουν ευρεία γκάμα ενδιαφερόντων του κοινού. Υπό τη σκέπη του Φεστιβάλ Ρεματιάς, διεξάγεται από τις 14 έως τις 18 του μήνα το Our Festival, ένα μικρό φεστιβάλ 17 εναλλακτικών καλλιτεχνικών σχημάτων, κατά τη διάρκεια του οποίου θα παρουσιάζονται δύο διαφορετικές εκδηλώσεις καθημερινά. Να σημειώσουμε ότι στις παραστάσεις με λόγο θα υπάρχει διερμηνεία στην ελληνική νοηματική γλώσσα ή υπέρτιτλοι για τους κωφούς/ες και βαρήκοους/ες. Μια ιδιαίτερη μνεία αξίζει ίσως στη βραδιά της 19ηςΣεπτεμβρίου όπου θα παρουσιαστεί ο ψηφιακός δίσκος που εξέδωσε το Αετοπούλειο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Χαλανδρίου με τίτλο 11 Στιχοπλόκοι και τραγούδια γραμμένα από νέους δημιουργούς που ανέδειξε το εργαστήρι δημιουργικής γραφής του Αετοπουλείου.

______________

Δευτέρα 18 Ιουλίου 2016

Κυριακή 27 Μαρτίου 2016

Η υποκρισία των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων: οι ΗΠΑ τολμούν να επικρίνουν την Κούβα!...

Η υποκρισία των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων: οι ΗΠΑ τολμούν να επικρίνουν την Κούβα!... (Ένα άρθρο που μετέφρασε η Σύλβια Βαρνάβα για το Omniatv απαραίτητο να διαβαστεί για να πάψει η παραπληροφόρηση και η παραπλάνηση...       -Δ.Τζ.)
Η ιστορική επίσκεψη του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα στην Κούβα στις 20 Μαρτίου, εγείρει ένα θέμα σχετικά με το αν μπορεί ν’ασκήσει πίεση στην Κούβα για να βελτιώσει τ’ανθρώπινα δικαιώματά της. Αλλά μια σύγκριση της κατάστασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κούβα με εκείνη των Ηνωμένων Πολιτειών δείχνει, ότι οι ΗΠΑ θα έπρεπε, να παίρνουν μαθήματα από την Κούβα.
Η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου περιέχει δύο διαφορετικές κατηγορίες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων – τα ατομικά και τα πολιτικά δικαιώματα από τη μια πλευρά και τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα από την άλλη.
Τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα περιλαμβάνουν το δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία της έκφρασης, την θρησκευτική ελευθερία, τη δίκαιη δίκη, την αυτοδιάθεση και την απαλλαγή από βασανιστήρια, απάνθρωπη μεταχείριση και αυθαίρετη κράτηση.
Τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα περιλαμβάνουν το δικαίωμα στην εκπαίδευση, την υγειονομική περίθαλψη, την κοινωνική ασφάλιση, το επίδομα ανεργίας, την άδεια μητρότητας μετ 'αποδοχών, την ίση αμοιβή για ίση εργασία, τη μείωση της βρεφικής θνησιμότητας, την πρόληψη, θεραπεία και τον έλεγχο των ασθενειών και το δικαίωμα στη διαμόρφωση και την ένταξη σε συνδικάτα, καθώς και το δικαίωμα στην απεργία.
Αυτά τα ανθρώπινα δικαιώματα κατοχυρώνονται σε δύο συνθήκες - το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ICCPR) και το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα (ICESCR). Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν επικυρώσει το διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά δικαιώματα, αλλά αρνούνται να επικυρώσουν το ICESCR. Από την κυβέρνηση Ρέιγκαν, η πολιτική των ΗΠΑ ήταν να καθορίζει τα δικαιώματα του ανθρώπου μόνο ως ατομικά και πολιτικά δικαιώματα. Τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα απορρίπτονται ως παρόμοια με την κοινωνική πρόνοια, ή το σοσιαλισμό.
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ επικρίνει τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα στην Κούβα, ενώ αγνοεί την ανώτερη πρόσβαση των Κουβανών στην καθολική στέγαση, την υγειονομική περίθαλψη, την εκπαίδευση, και την εγγύηση της άδειας μητρότητας μετ 'αποδοχών και των ίσων αμοιβών.
Εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει διαπράξει σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο κουβανικό έδαφος, συμπεριλαμβανομένων των βασανιστηρίων, της βάναυσης μεταχείρισης και της αυθαίρετης κράτησης στο Γκουαντάναμο. Και από το 1960, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν παρέμβει ρητά στα οικονομικά δικαιώματα της Κούβας και στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης μέσω του οικονομικού εμπάργκο.
Το εμπάργκο των ΗΠΑ στην Κούβα, τώρα αποκλεισμός, ξεκίνησε από τον Πρόεδρο Dwight D. Eisenhower κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ως απάντηση σ’ένα σημείωμα του 1960 γραμμένο από έναν ανώτερο αξιωματούχο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Το σημείωμα πρότεινε "μια γραμμή δράσης που θα αντιστοιχεί με τις μεγαλύτερες επιδρομές, με την άρνηση χρημάτων και εφοδιών για την Κούβα, με στόχο να μειωθούν οι πραγματικοί μισθοί, να επέλθει πείνα και απόγνωση, που θα οδηγήσει στην ανατροπή της κυβέρνησης του Κάστρο."
Ο στόχος αυτός έχει αποτύχει, αλλά η τιμωρία του αποκλεισμού έχει κάνει τη ζωή δύσκολη στην Κούβα. Παρά αυτή την απάνθρωπη προσπάθεια, όμως, η Κούβα εγγυάται στους ανθρώπους της μια αξιόλογη πανοπλία ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
 Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη
Σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη θεωρείται δικαίωμα στην Κούβα. Η καθολική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι δωρεάν για όλους. Η Κούβα έχει την υψηλότερη αναλογία γιατρών προς τους ασθενείς στον κόσμο σε 6,7 ανά 1.000 άτομα. Το ποσοστό θνησιμότητας βρεφών το 2014 ήταν 4,2 ανά 1.000 γεννήσεις - ένα από τα χαμηλότερα στον κόσμο.
Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στην Κούβα δίνει έμφαση στην πρόληψη, αντί να στηρίζεται μόνο στην ιατρική, εν μέρει λόγω της περιορισμένης πρόσβασης σε φάρμακα που προκλήθηκε από τον αποκλεισμό των ΗΠΑ. Το 2014, η εφημερίδα “Lancel Journal” ανέφερε, «εάν τα επιτεύγματα της Κούβας μπορούσαν να αναπαραχθούν σε ένα ευρύ φάσμα φτωχών και μεσαίου εισοδήματος χωρών, θα μεταμορφωνόταν η υγεία του παγκόσμιου πληθυσμού». Η Κούβα έχει αναπτύξει πρωτοποριακά φάρμακα για τη θεραπεία και την πρόληψη του καρκίνου του πνεύμονα και για την αποτροπή διαβητικών ακρωτηριασμών. Λόγω του αποκλεισμού, όμως, στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να επωφεληθούν από αυτά.
Εκπαίδευση
Η δωρεάν εκπαίδευση είναι ένα καθολικό δικαίωμα, συμπεριλαμβανομένης μέχρι και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Η Κούβα δαπανά το μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ της για την παιδεία συγκριτικά με οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο. «Κινητοί δάσκαλοι» πηγαίνουν στα σπίτια, αν τα παιδιά δεν είναι σε θέση να παρακολουθήσουν το σχολείο. Πολλά σχολεία παρέχουν δωρεάν πρωινό και τη φροντίδα μετά το σχολείο, διευκολύνοντας τους εργαζόμενους γονείς που δεν έχουν άλλους στην οικογένεια, οι οποίοι θα μπορούσαν να προσέχουν τα παιδιά. Είναι δωρεάν η φοίτηση στην ιατρική σχολή στην Κούβα. Υπάρχουν 22 ιατρικές σχολές στην Κούβα, από μόλις 3 το 1959 πριν από την Κουβανική Επανάσταση.
Εκλογές
Οι εκλογές για το εθνικό κοινοβούλιο της Κούβας (Εθνοσυνέλευση) λαμβάνουν χώρα κάθε πέντε χρόνια και οι εκλογές για τις περιφερειακές Δημοτικές Συνελεύσεις κάθε 2,5 χρόνια. Οι αντιπρόσωποι στην Εθνική Συνέλευση στη συνέχεια εκλέγουν το Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο με τη σειρά του διορίζει το Συμβούλιο των Υπουργών από το οποίο εκλέγεται ο Πρόεδρος.
Από το 2018 (ημερομηνία των επόμενων γενικών εκλογών στην Κούβα), θα υπάρξει ένα όριο για μέχρι δύο πενταετείς θητείες για όλες τις αιρετές θέσεις, συμπεριλαμβανομένης και εκείνης του προέδρου. Οποιοσδήποτε μπορεί να προταθεί για να είναι υποψήφιος. Δεν είναι απαραίτητο να είναι μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος (CP). Δεν επιτρέπεται να δαπανηθούν χρήματα για την προώθηση των υποψηφίων και δεν επιτρέπεται επίσης τα πολιτικά κόμματα (συμπεριλαμβανομένου του CP) να διεξάγουν καμπάνιες κατά τη διάρκεια των εκλογών. Το στρατιωτικό προσωπικό δεν βρίσκεται σε υπηρεσία στα εκλογικά τμήματα, παιδιά σχολικής ηλικία φυλάττουν τις κάλπες.
Εργασιακά Δικαιώματα
Νόμος της Κούβας εγγυάται το δικαίωμα να σχηματίσουν εθελοντικά οι πολίτες συνδικάτα και να ενταχθούν σε αυτά. Τα συνδικάτα είναι νομικά ανεξάρτητα και οικονομικά αυτόνομα, ανεξάρτητα από το CP και το κράτος και χρηματοδοτούνται από τις συνδρομές των μελών. Τα δικαιώματα των εργαζομένων που προστατεύονται από τα συνδικάτα περιλαμβάνουν μια γραπτή σύμβαση, 40-44 ώρες εργασίας τη βδομάδα, και 30 ημέρες ετήσια άδεια μετ’αποδοχών.
Τα συνδικάτα έχουν το δικαίωμα να σταματήσουν μια εργασία που θεωρούν επικίνδυνη. Έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν στη διοίκηση της εταιρείας, να λαμβάνουν πληροφορίες για τη διαχείριση, να έχουν χώρους για τα γραφεία και τα υλικά τους, καθώς και για το χρόνο εγκατάστασης για τους εκπροσώπους. Απαιτείται η συμφωνία των συνδικάτων για τυχόν απολύσεις, αλλαγές στα πρότυπα των ωρών εργασίας, για τις υπερωρίες, καθώς και για την ετήσια έκθεση για την ασφάλεια. Τα συνδικάτα έχουν επίσης πολιτικό ρόλο στην Κούβα και έχουν το συνταγματικό δικαίωμα να γνωμοδοτούν σχετικά με το εργατικό δίκαιο. Έχουν επίσης το δικαίωμα να προτείνουν νέους νόμους για την Εθνοσυνέλευση.
Γυναίκες
Οι γυναίκες στην Κούβα αποτελούν την πλειοψηφία των δικαστών, δικηγόρων, εισαγγελέων, επιστημόνων, τεχνικών εργαζομένων, εργαζόμενων στη δημόσια υγεία και των επαγγελματιών. Η Κούβα κατατάσσεται πρώτη στον κατάλογο “Save the Children’s ‘Lesser Developed Countries’ Mother” (Σώστε τα παιδιά των μανάδων των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών). Με πάνω από 48% γυναίκες βουλευτές, η Κούβα έχει το τρίτο υψηλότερο ποσοστό των γυναικών βουλευτών στον κόσμο. Οι γυναίκες λαμβάνουν πλήρη μισθό 9 μήνων στη διάρκεια της άδειας μητρότητας μετ 'αποδοχών, που ακολουθείται από 3 μήνες με το 75% του πλήρους μισθού. Η κυβέρνηση επιχορηγεί τις αμβλώσεις και τον οικογενειακό προγραμματισμό, δίνει μεγάλη αξία στην προγεννητική φροντίδα, και προσφέρει «στέγαση μητρότητας» για τις γυναίκες, πριν από τον τοκετό.
 Προσδόκιμο ζωής
Το 2013, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας παρέθεσε το προσδόκιμο ζωής για τις γυναίκες στην Κούβα στο 80ο έτος και τα 77 έτη για τους άνδρες. Η πιθανότητα θανάτου μεταξύ των ηλικιών 15 και 60 ετών, ανά 1.000 άτομα στον πληθυσμό ήταν 115 για τους άνδρες και 73 για τις γυναίκες στην Κούβα.
Κατά την ίδια περίοδο, το προσδόκιμο ζωής για τις γυναίκες στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν 81 για τις γυναίκες και 76 για τους άνδρες. Η πιθανότητα θανάτου μεταξύ 15 και 60 ανά 1.000 άτομα ήταν 128 για τους άνδρες και 76 για τις γυναίκες στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Θανατική ποινή
Μια μελέτη από τη Νομική Σχολή του Cornell δεν βρήκε κανέναν καταδικασμένο σε ποινή θανάτου στην Κούβα και κανέναν στην πτέρυγα μελλοθανάτων, τον Οκτώβριο του 2015. Στις 28 Δεκεμβρίου του 2010 το Ανώτατο Δικαστήριο της Κούβας μετέτρεψε την ποινή θανάτου του τελευταίου εναπομείναντα θανατοποινίτη της Κούβας, ένος Αμερικανού –Κουβανού, που είχε καταδικαστεί για φόνο που πραγματοποιείσαι κατά τη διάρκεια μιας τρομοκρατικής εισβολής στο νησί το 1994. Καμία νέα θανατική καταδίκη δεν φαίνεται να έχει επιβληθεί από την εποχή εκείνη.
Αντίθετα, από την 1η Ιανουαρίου, του 2016, 2.949 άνθρωποι ήταν καταδικασμένοι σε θάνατο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και 62 βρίσκονταν σε ομοσπονδιακή καταδική θανάτου σύμφωνα με πληροφορίες από το “Death Penalty Information”.
Bιώσιμη Ανάπτυξη
Το 2016, το Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση (WWF), μια κορυφαία παγκόσμια περιβαλλοντική οργάνωση, διαπίστωσε ότι η Κούβα ήταν η μόνη χώρα στον κόσμο που έχει επιτύχει βιώσιμη ανάπτυξη. Ο Jonathan Loh, ένας από τους συντάκτες της έκθεσης του WWF, είπε, «η Κούβα έχει φτάσει σε ένα καλό επίπεδο ανάπτυξης σύμφωνα με τα κριτήρια των Ηνωμένων Εθνών, χάρη στο υψηλό επίπεδο παιδείας και πολύ μεγάλο προσδόκιμο ζωής, ενώ το οικολογικό της αποτύπωμα δεν είναι μεγάλο, δεδομένου ότι είναι μια χώρα με χαμηλή κατανάλωση ενέργειας».
Σταματήστε να δίνετε διαλέξεις στην Κούβα 
και άρετε τον αποκλεισμό
Όταν η Κούβα και οι ΗΠΑ είχε συνομιλίες σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα πριν από ένα χρόνο, ο Pedro Luis Pedroso, επικεφαλής της κουβανικής αντιπροσωπείας, είπε, «Εκφράσαμε τις ανησυχίες μας σχετικά με τα πρότυπα των διακρίσεων και του ρατσισμού στην κοινωνία των ΗΠΑ, την επιδείνωση της αστυνομικής βίας, τα βασανιστήρια και τις εξώδικες εκτελέσεις στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας και για το νομικό κενό που αφορά τους κρατούμενους στο στρατόπεδο φυλακή των ΗΠΑ στο Γκουαντάναμο».
Η υποκρισία της αμερικανικής κυβέρνησης με το να δίνει διαλέξεις και μαθήματα στην Κούβα για τα ανθρώπινα δικαιώματα της, ενώ αρνείται πολλά βασικά ανθρώπινα δικαιώματα στον αμερικανικό λαό, είναι κραυγαλέα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να άρουν τον αποκλεισμό. Ο Ομπάμα θα πρέπει να κλείσει το Γκουαντάναμο και να το επιστρέψει στην Κούβα.

_____________
Άρθρο της Marjorie Cohn* (μετάφραση, επιμέλεια Σύλβια Βαρνάβα)
(*η Marjorie Cohn είναι καθηγήτρια στη Νομική Σχολή Thomas Jefferson. Το πιο πρόσφατο βιβλίο της είναι το “Drones and Targeted Killing: Legal, Moral, and Geopolitical Issues.”)
(πηγή :http://www.counterpunch.org/…/human-rights-hypocrisy-us-cr…/)
https://omniatv.com/blog/

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2016

Έφυγε από τη ζωή ο Βαγγέλης Τσακιρίδης. Ο αγαπημένος σιδεράς του Συνοικισμού.

Για τον Βαγγέλη Τσακιρίδη
 (5/1/2016)


Έφυγε από τη ζωή ο Βαγγέλης Τσακιρίδης. Ο αγαπημένος σιδεράς του Συνοικισμού. Ο κομμουνιστής από μικρή ηλικία. Ο δημοτικός σύμβουλος για τρεις συνεχόμενες τετραετίες μετά τη μεταπολίτευση. Ο φίλος και σύντροφος Βαγγέλης. Σεμνός και έντιμος από όποιο πόστο και αν βρέθηκε να αγωνίζεται.

Μαζί του χάθηκε ένα ακόμα κομμάτι από τη ζωντανή ιστορία αυτής της πόλης.

Τιμώντας τον, σαν αγωνιστή αλλά και σαν άνθρωπο, δημοσιεύουμε ένα μικρό απόσπασμα από συνέντευξη που έδωσε στην τοπική εφημερίδα «Στάση» το 1998. Αναφέρεται στα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια, στην προσωπική του στράτευση αλλά και σε πρόσωπα της πόλης που τα περισσότερα χάθηκαν στην ανωνυμία τα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν. Χωρίς όμως να χαθούν πραγματικά αφού άφησαν όπως και ο Βαγγέλης Τσακιρίδης τη δική τους πλούσια παρακαταθήκη 

«Τι θυμάστε για την ΕΔΑ στο Χαλάνδρι, πώς οργανωθήκατε εσείς και ποια ήταν η γενικότερη κατάσταση εδώ στο Χαλάνδρι την εποχή εκείνη;
Γραμματέας της ΕΔΑ Χαλανδρίου ήταν ο Θανασάς. Τον γνώρισα το '53 που βγήκε από την εξορία, και ενώ εγώ είχα ήδη οργανωθεί στην ΕΔΑ. ΄Ητανε μια ΕΔΑ με τα γραφεία της στη Μητροπόλεως - ένα διώροφο σπιτάκι με ένα ξύλινο πάτωμα που φοβόμασταν μη βουλιάξει. Αμέσως ο Θανασάς ανέλαβε γραμματέας της ΕΔΑ Χαλανδρίου. Τότε δεν υπήρχε δυνατότητα για τοπικά γραφεία. Μαζευόμαστε στο κέντρο από όλη την Αθήνα. Άλλωστε πόσοι μπορεί να ήμασταν, αφού ήταν γεμάτες οι φυλακές και οι εξορίες. Μου είπε να κάνουμε μια μυστική συγκέντρωση του Χαλανδρίου και μου ανέθεσε να βρω κόσμο από το Συνοικισμό. Τότε εγώ ήμουνα, το 1953, 17-18 χρονών, τι κόσμο να μαζέψω;
Εδώ στη γειτονιά, θυμάμαι, όλοι είχαν περάσει από τον ΕΛΑΣ -τον εφεδρικό ή τον μόνιμο- και ήταν προσωπικότητες. Μπορούσα τώρα εγώ να πάω σε έναν Ελασίτη, τριάντα χρονών, και να του πω έτσι και έτσι;. . . Άλλωστε και ο κόσμος φοβότανε. Είχαν περάσει όλη εκείνη την περίοδο της αυτοάμυνας, που τα βράδια ερχόντουσαν οι χίτες και πυροβολούσαν εν ψυχρώ μέσα από τα παράθυρα. Κάποιοι πια είχαν βρει τον δρόμο τους, καμιά δουλίτσα... Εν πάσει περιπτώσει, τότε εγώ ανέπτυξα πρωτοβουλία και μάζεψα 7-8 άτομα και πήραμε το λεωφορείο και κατεβήκαμε στην Αθήνα. Αυτό τότε χαρακτηρίστηκε πολύ σημαντικό.
Μου λέει ο Θανασάς μετά από κάποιες μέρες να πάμε στην αστυνομία επίσημα και να συστηθούμε. Πήγαμε και τους λέει: "Είμαι ο γραμματέας της ΕΔΑ Χαλανδρίου και από εδώ ο γραμματέας της νεολαίας ΕΔΑ Χαλανδρίου". Υποτίθεται ότι από εκεί στιγματίστηκα κιόλας, γιατί η αλήθεια είναι ότι από τους γονείς μου δεν υπήρξε δραστηριότητα κομματική, ήταν πολύ ηλικιωμένοι. Απλώς θυμάμαι εδώ στη γειτονιά ο πατέρας μου σαν εμπειροπόλεμος, τους εκπαίδευε σε εκείνα τα παλιά τα όπλα που είχανε στον εφεδρικό ΕΛΑΣ, στη λειτουργία, τη σκοποβολή. . . 
΄Ολη η γειτονιά εδώ ήταν αριστερή. Πέρασαν περίοδοι το '44 που οι Γερμανοί δεν μπαίνανε εδώ στη γειτονιά, φοβόντουσαν. ΄Ηταν σαράντα σπιτάκια προσφυγικά, και γύρω-γύρω ήταν έρημος ο τόπος, όλο σπαρτά κι ελιές. Οι Γερμανοί ερχόντουσαν οπλισμένοι σαν αστακοί μόνο την ημέρα.
Το 1953 η ΕΔΑ είχε στο Χαλάνδρι δέκα περίπου άτομα, η νεολαία 5-6 από τη γειτονιά, βρήκαμε και κάποιο παιδί από το Κάτω Χαλάνδρι. Η περιοχή αυτή ήταν ερημιά, χωράφια. Είχε πολύ λίγα σπιτάκια.
Η αλήθεια είναι ότι το κυρίως Χαλάνδρι ήταν κυρίως δεξιό, είχε παρόλα αυτά κάποιους ντόπιους Χαλανδραίους, Αρβανίτες, στην αριστερά, τους οποίους γνώρισα αργότερα, όταν βγήκαν από τις φυλακές. ΄Οπως ο μακαρίτης ο Σπύρος ο Μαρίνης που όλα του τα χρόνια έζησε με τη γενιάδα για να θυμίζει το αντάρτικο, στο οποίο ήταν στην Πεντέλη. Ηταν από οικογένεια ακροδεξιών.
Γνωρίζουμε ότι εκείνη την περίοδο συγκροτήθηκε και πάλι η ΕΠΟΝ ή μάλλον σχηματίστηκε ένας παράνομος νεολαιίστικος μηχανισμός που ονομάστηκε δεύτερη ΕΠΟΝ. Υπήρχε τέτοιος πυρήνας στην περιοχή;
Με την ίδρυση της δεύτερης ΕΠΟΝ, θυμάμαι δούλευα σε ένα εργοστάσιο στο Μεταξουργείο, εκεί ήταν ένας συνάδελφός μου, μεγαλύτερος από μένα, από το Γαλάτσι που ήταν και αριστερός και τα συζητάγαμε. Κάποια μέρα, στα γραφεία, μου λέει ο Θανασάς, αν θέλεις να αναλάβεις τώρα με την ίδρυση της ΕΠΟΝ υπεύθυνος των βορείων προαστείων και εννοείται ότι από την ΕΔΑ διαγράφεσαι και δεν ξαναπατάς.
Θυμάμαι ότι ήταν μαζί στη συζήτηση και ένας ανθυπολοχαγός του τακτικού στρατού και ένας επιλοχίας μόνιμοι, διωγμένοι πια, αυτοί κρατάγανε σαν υπεύθυνοι το Χαλάνδρι και μαλλον τα βόρεια προάστεια. Χαρακτηριστικό είναι -τώρα που τα θυμάμαι σιγά, σιγά- ότι μου είπαν: "επαφή θα πάρεις, τι θα κάνεις και με ποιους θα βλέπεσαι, τίποτε άλλο". Και ούτε λίγο ούτε πολύ η επαφή μου ήταν αυτό το παιδί που δουλεύαμε μαζί στο εργοστάσιο, χωρίς να ξέρουν όμως αυτοί ότι δουλεύαμε μαζί. Του είπανε να βρεί τον Βαγγέλη από το Χαλάνδρι που δουλεύει στο τάδε εργοστάσιο και να του δώσει την παράνομη επαφή. ΄Ηταν ο Στέλιος, το θυμάμαι το όνομά του.
Πράγματι ο Στέλιος έρχεται το πρωί στο μαγαζί και κάποια στιγμή βρήκαμε ευκαιρία να μιλήσουμε Μου εξήγησε πώς θα γινόταν η επαφή. "Αύριο το βράδυ" -μου λέει- "θα γίνει ως εξής η επαφή, με αυτόν που θα γνωριστείς. Ανεβαίνοντας τη Σταδίου, σε καποιο συγκεκριμένο σημείο ήταν ένα κτίριο που ήταν τα ιατρεία του ΙΚΑ. Θα κρατάς έτσι εμφανώς μια δεξιά εφημερίδα στο χέρι για να σε γνωρίσει αυτός". Και έτσι πράγματι έγινε. Δεν ξέρω καν ποιος ήταν ο άνθρωπος με τον οποίο είχα επαφή, ούτε γνώρισα κανέναν άλλο. Μου δίνει, λοιπόν, ένα δεματάκι με καμιά δεκαριά εφημερίδες της ΕΠΟΝ Αθήνας να τις κυκλοφορήσω και ανελαβα να τις διακινώ και να συγκεντρώνω κάποια χρήματα.
Ποια ήταν η δραστηριότητά σας;

Βρήκα αρκετά παιδιά στη γειτονιά που τα οργάνωσα. Μαζευόμασταν σε σπίτια ή στο καφενείο και αναπτύξαμε εδώ στη γειτονιά πάρα πολύ καλή δραστηριότητα. Η εντολή ήταν να πουλάμε τις εφημερίδες, να οργανώνουμε κι άλλους αλλά να μην έχουν καμιά σχεση με τον κεντρικό μηχανισμό και τον άνθρωπο που συναντούσα. Είχα πάρει ένα βακελίτη και σκάλιζα "ΕΠΟΝ Αθήνας" ή σ' ένα πιάτο βάζαμε μελάνι με μια πατσαβούρα και φύλλα από τετράδιο και τυπώναμε προκηρύξεις και έτσι γεμίζαμε την περιοχή. Δυστυχώς δεν έχω κρατήσει καμιά από αυτές. Θυμάμαι ότι τότε πήγαινα σε μια νυχτερινή σχολή και τον βακελίτη τον είχα πάντα μέσα στη τσάντα μου.
Οργάνωσα και δυο-τρεις στην Κηφησιά, μια και ήμουν υπέυθυνος των βορείων προαστείων, βέβαια το πρωί δούλευα, το βράδυ πήγαινα σχολείο, δεν είχα και πολύ μεγάλα περιθώρια. Μου δώσανε μια επαφή απο το Χολαργό, ήταν μόνο ένα παιδί δεν υπήρχε άλλος.. Εκτός από τις προκηρύξεις γράψαμε κάποιες φορές σε ένα πανί το "ΕΠΟΝ Αθηνών" και το κρεμάσαμε στα καλώδια της ΔΕΗ. Συνήθως πηγαίναμε στο δρόμο προς την Καλογρέζα, εκεί πριν τις Καμάρες, που ήταν ερημικά. Τότε έγινε μεγάλος ντόρος, γιατί δεν υπήρχαν και πολλά μέσα για να πάνε γερανοί να το ξεκρεμάσουν.

Ποια ήταν η κοινωνική σύνθεση της οργάνωσης;

Οι περισσότεροι είμασταν εργάτες, πολύ λίγοι βγάλανε το Γυμνάσιο, ήταν μεγάλη υπόθεση τότε... Υπήρχε μεγάλη φτώχεια. Ο πατέρας μου είχε ένα καροτσάκι και πούλαγε ξηρούς καρπούς έξω από το Γυμνάσιο, αυτή τη δουλειά την έκανε από προπολεμικά. Αν και ήμουν καλούτσικος μαθητής, με κάλεσε μια μέρα ο γυμνασιάρχης και μου είπε ότι ο πατέρας μου, μου είχε βρει κάποια δουλειά και να σταματήσω το σχολείο. ΄Αλλωστε και αυτοί που είχαν τελειώσει το Γυμνάσιο δούλευαν σαν εργάτες. Έτσι σταμάτησα και έπιασα δουλειά. Αργότερα πήγα σε νυχτερινή τεχνική σχολή.

Υπήρχαν συλλήψεις νεολαίων από την περιοχή;

΄Ηταν πολύ δύσκολες εποχές, αν όχι εκτέλεση, πάντως υπήρχαν συνεχώς οι φυλακές και οι εξορίες. Ταλαιπωρία. Ο Θανασάς ήταν πάλι εξορία. ΄Εμπαιναν οι αστυνομικοί μέσα στο λεωφορείο και, αν υποπτεύονταν κάτι, άρχιζαν οι ξυλοδαρμοί. Η "Αυγή" αν και κυκλοφορούσε ελεύθερα αν σε έβλεπαν να τη διαβάζεις μπορούσαν να σε πιάσουν. Παντού υπήρχαν ρουφιάνοι. Εμένα με παρακολουθούσαν. Παρόλα αυτά στη νεολαία, εδώ στην περιοχή, δεν έγιναν συλλήψεις. Εμένα πια αρχίσανε να με τραβάνε συνέχεια στην αστυνομία, με αυτές τις δραστηριότητες, τις προκηρύξεις, τις εφημερίδες, τα συνθήματα. Βέβαια δεν ξέρανε ποιοι ήταν υπεύθυνοι, αλλά ξέρανε ότι ήταν από το Συνοικισμό. Και είχαν κάποιες υπόνοιες. Εμένα δεν με βλέπανε πια στα γραφεία της ΕΔΑ. ΄Ομως κάθε φορά που πήγαινα παλιά υπήρχε και ένας ρουφιάνος ασφαλίτης Χαλανδραίος έξω από τα γραφεία, αν και υποτίθεται ότι τότε η ΕΔΑ λειτουργούσε επίσημα. Αυτοί οι μεγάλοι μπαινοβγαίνανε στις φυλακές. Ο Θανασάς μου έλεγε χαρακτηριστικά ότι έχει τη βαλίτσα του πάντοτε έτοιμη.

Και πώς κατέληξε η οργάνωση;

΄Ολος αυτός ο κύκλος κατέληξε ως εξής: το '56 βγήκε ο Γιώργος ο Σουμελίδης από την εξορία, τον ενημέρωσα αμέσως και ανέλαβε αυτός. ΄Ηταν από τα παιδιά τα θαρραλέα που δεν υποχώρησε. ΄Ηταν παλιός ελασίτης, μπαλωματής. Το τσαγκαράδικό του το είχε κάνει γιάφκα. Εκεί μαζευόμασταν. Μας παρακολουθούσαν όμως. Και πράγματι μετά από λίγους μήνες εκείνον το ξαναχώσανε μέσα. Εγώ το '57 πια ήμουν φαντάρος.Το '58, ενώ υπηρετούσα στη Θεσσαλονίκη, ήρθε κάποιος και με ενημέρωσε ότι η ΕΠΟΝ διαλύθηκε

Στη γειτονιά δεν υπήρχαν παλιοί συνεργάτες των Γερμανών;

Υπήρχαν. Ο Καρελάς ήταν συνεργάτης των Γερμανών και εκτελέστηκε από Ελασίτες της γειτονιάς μετά την απελευθέρωση. ΄Ολοι αυτοί ήταν ακροδεξιοί, χίτες και παλιοί βασιλικοί. Μεταπολεμικά, πρώτος πρόεδρος της κοινότητας Χαλανδρίου βγήκε ένας Σπύρος Θεοδοσίου, του οποίου το όνομα έχουνε βάλει σε ένα δρόμο του Χαλανδρίου στην Τούφα, για να τον τιμήσουν. Αυτός ήταν γερμανοτσολιάς. ΄Οπως και ο Θεοδώρου. Όλοι αυτοί δεν βγάλανε ποτέ τη στολή του γερμανοτσολιά. Τους άρεσε να κυκλοφορούν με τη φουστανέλα, οπλισμένοι. Δεύτερος κοινοτάρχης βγήκε ο αδελφός του Καρελλά. Αυτός επέβαλλε την οδό Καρελλά στη γειτονιά. Αυτό που με καίει εμένα είναι ότι σε αυτό το δρόμο ζούσε ο Γιώργος ο Σουμελίδης που πέθανε από τις κακουχίες. Του είχανε σακατέψει τα νεφρά από το ξύλο στη Μακρόνησο. Λίγο πιο κάτω, ο Τάκης ο Σωτηρίου που σκοτώθηκε στη μάχη της Κηφησιάς, μετά τα Δεκεμβριανά. Τρίτο θύμα, στο ίδιο δρομο, ο Τάκης ο Κοτρότσος, που τον λέγαμε Πόντικα. ΄Ηταν διοικητής του εφεδρικού ΕΛΑΣ του Χαλανδρίου. Αυτόν τον πιάσανε στο Χαλάνδρι και τον βασάνισαν ανελέητα. Τελικά σε μια κουβέρτα οι χωροφύλακες τον μετέφεραν στη στάση του Λεωφορείου. ΄Οπως τον κουβαλάγανε με την κουβέρτα, τρεις-τέσσερις χίτες τον κοπανάγανε. Επειδή είχε αυτό τον βαθμό βγάλανε τα απωθημένα τους. Αργότερα στην Κεφαλονιά νομίζω, τον εκτελέσανε. ΄Εχει λοιπόν τρία θύματα σε αυτό το δρόμο και παρόλα αυτά βγάλανε τον δρόμο Καρελλά. Μετά τη μεταπολίτευση, που βγήκα δημοτικός σύμβουλος, έκανα πολλές προσπάθειες προς όλες τις διοικήσεις που πέρασαν από το δήμο, αλλά τα ονόματα δεν τα άλλαξαν.
Εδώ από τη γειτονιά είναι ακόμη καμιά δεκαριά εκτελεσμένοι από τους Γερμανούς. Ξέρεις αυτό το θέμα του δρόμου με έκαιγε και με καίει. Θα πεθάνω και παρ' όλο που λύσαμε άλλα πιο σοβαρά προβλήματα στην περιοχή και το χαίρομαι, αυτό μου έχει μείνει σαν άγχος.

_____________